Komisja Episkopatu Polski ds. Misji

W wielu krajach misjonarze są narażeni na niebezpieczeństwa. Ryzykują własnym życiem. Chrześcijanie są bowiem prześladowani, a możliwość dzielenia się wiarą – ograniczona lub prawie niemożliwa. Nie można swobodnie i bez przeszkód mówić o Chrystusie.

Misjonarze posługują na terenach Afryki i Azji, gdzie łatwo wybuchają konflikty zbrojne, rebelie lub prześladowania mniejszości religijnych. Jednak wiara i poczucie odpowiedzialności za powołanie misyjne każe im trwać na placówkach, mimo świadomości zagrożenia życia. Wspierają uchodźców, ofiary wojen i napaści zbrojnych. Bywa nawet, że także niektórzy giną razem z wiernymi, wśród których pracowali duszpastersko. Po zakończeniu konfliktów zbrojnych misjonarze dążą do pojednania i przebaczenia zwaśnionych stron. Opiekują się sierotami, pomagają w odbudowie domostw oraz  powrocie do zwyczajnego życia.

Z niebezpieczeństwami spotykają się również misjonarze pracujący w Ameryce Łacińskiej. Padają tu ofiarą niesprawiedliwości społecznej, dyktatur i band rabunkowych lub dążących do obalenia władzy. Misjonarze są solą w oku handlarzy narkotyków i właścicieli ziemskich żyjących z nielegalnych upraw. Pomagają ludziom młodym w zdobyciu wykształcenia i znalezieniu pracy. Upominają się o poszanowanie godności i praw ubogich.

W ostatnich 17 latach (2000-2017) na świecie śmiercią męczeńską zginęło co najmniej 447 misjonarek i misjonarzy. Tylko w 2013 r. zabito 22 misjonarzy. Wśród nich było 19 kapłanów, siostra zakonna oraz 2 osoby świeckie.

W grupie misjonarzy-męczenników są również Polacy.

• Bł. Zbigniew STRZAŁKOWSKI OFMConv
  

Ur.: 03.07.1958, Tarnów; 

zm.: 09.08.1991;

I śluby: 02.09.1980;

śluby wieczyste: 08.12.1984;

święcenia kapłańskie: 07.06.1986;

beatyfikacja: 05.12.2015;  

przynależność: Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych (Kraków);

działalność misyjna: PERU.

28  listopada 1988 roku wraz z o. Jarosławem Wysoczańskim wyleciał z Warszawy przez Moskwę do Limy, stolicy Peru. Po przybyciu na miejsce o. Zbigniew zamieszkał na placówce misyjnej w Moro gdzie uczył się języka hiszpańskiego i odbywał staż duszpasterski. 25 lipca 1989 do misjonarzy dołączył o. Michał Tomaszek,  a 30 sierpnia 1989 nastąpiło urzędowe przekazanie zakonowi parafii w Pariacoto. W wielkiej parafii obejmującej ponad 70 wiosek, fra

nciszkanie opiekowali się wspólnotą chrześcijańską, głosili katechezy, organizowali szkolenia w zakładaniu sieci wody pitnej, wraz z Caritas dostarczali pomoc żywieniową w całej parafii. O. Zbigniew (Zibi, jak go nazywano na miejscu) wyróżniał się zdolnościami organizacyjnymi, ogromną pracowitością i wielkim poczuciem odpowiedzialności. Szczególnie troszczył się o chorych, których starał się leczyć zarówno fizycznie, jak i duchowo, zwłaszcza gdy w okolicy wybuchła epidemia cholery. Kochał przyrodę. 9 sierpnia 1991 roku o. Zbigniew wraz z o. Michałem zostali zamordowani z rąk skrajnie lewicowego ugrupowania terrorystycznego „Świetlisty Szlak”. Napastnicy przybyli do klasztoru, związali kapłanów i wywieźli samochodami za wioskę, gdzie zabili ich strzałami w tył głowy. Ciała męczenników złożono w sarkofagach w kościele w Pariacoto. Rząd Peru przyznał pośmiertnie ojcom Zbigniewowi i Michałowi najwyższe odznaczenie państwowe – Wielki Order Oficerski „El Sol del Peru” (Słońce Peru). Beatyfikacja dwóch polskich Franciszkanów odbyła się w peruwiańskim Chimbote 5 grudnia 2015 r.

• Bł. Michał TOMASZEK OFMConv

Ur.: 23.09.1960, Łękawica;

zm.: 09.08.1991;

I śluby: 01.09.1981;

śluby wieczyste: 08.12.1985;

święcenia kapłańskie: 23.05.1987;

beatyfikacja: 05.12.2015;

przynależność: Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych (Kraków);

działalność misyjna: PERU.

25 lipca 1989 dołączył do dwóch innych misjonarzy - o. Zbigniewa Strzałkowskiego i o. Jarosława Wysoczańskiego, z którymi rozpoczął posługę kapłańską na nowej placówce zakonnej w andyjskim Pariacoto, w parafii El Senor de Mayo. W wielkiej parafii obejmującej ponad 70 wiosek, franciszkanie opiekowali się wspólnotą chrześcijańską, głosili katechezy, organizowali szkolenia w zakładaniu sieci wody pitnej, wraz z Caritas dostarczali pomoc żywieniową w całej parafii. O. Michał poprzez muzykę i śpiew docierał do dzieci i młodzieży, która licznie gromadziła się przy parafii.  9 sierpnia 1991 zginął z rąk komunistycznego ugrupowania terrorystycznego "Świetlisty Szlak", którego członkowie widzieli w Kościele i jego sługach zagrożenie dla swej obłędnej ideologii rewolucyjnej. Ciała męczenników złożono w sarkofagach w kościele w Pariacoto. Rząd Peru przyznał pośmiertnie ojcom Zbigniewowi i Michałowi najwyższe odznaczenie państwowe – Wielki Order Oficerski „El Sol del Peru” (Słońce Peru). Beatyfikacja dwóch polskich Franciszkanów odbyła się w peruwiańskim Chimbote 5 grudnia 2015 r.

• Kl. Robert GUCWA SMA

Ur.: 24.03.1969, Tarnów;

zm.: 15.11.1994;

przynależność: Stowarzyszenie Misji Afrykańskich;

działalność misyjna: TOGO, GHANA, BENIN, REPUBLIKA ŚRODKOWOAFRYKAŃSKA.

W roku 1991 zostaje posłany do Afryki na formację misyjną i kapłańską: rok stażu misyjnego odbywał w Togo (1991/1992), następnie przebywał trzy miesiące w Ghanie, w Beninie odbywał rok duchowy (1992/1993). Od 1994 r. kontynuował studia teologiczne w RŚA, w Domu Formacyjnym SMA w Bangui. Został zastrzelony 15 listopada 1994 r., w czasie bandyckiego napadu na placówkę. Chroniąc innych misjonarzy wystąpił wobec bandytów jako przełożony zgromadzenia, a następnie zawiadomił sąsiadów ze zgromadzenia kombonianów o zagrożeniu.

• Ks. Jan CZUBA

Ur.: 07.06.1959, Pilzno;

zm.: 27.10.1998;

święcenia kapłańskie: 27.05.1984;

przynależność: diecezja tarnowska;

działalność misyjna: REPUBLIKA KONGA.

Pracę misyjną rozpoczął w 1989 roku na placówce misyjnej w Mindouli. Trzy lata później został mianowany proboszczem parafii św. Tomasza Apostoła w Loulombo. Zbudował na miejscu aptekę i dom dla sióstr zakonnych, planował budowę kościoła i szpitala. Oddawał się całkowicie swojej kapłańskiej posłudze i działalności misyjnej. Pracował dla 15 wspólnot w 36 wioskach. Ks. Jan kontynuował pracę misyjną po wybuchu wojny domowej latem 1997 roku. Wiedział, że na misji jest niebezpiecznie, jednak chciał być w tych trudnych chwilach razem z miejscowymi ludźmi. Zginął 27 października 1998 r. zastrzelony przez rebeliantów, którzy napadli na jego plebanię w poszukiwaniu broni. „Zostaje na miejscu do końca” – napisał na dwa dni przed swoją śmiercią w liście do swojego kolegi ex-misjonarza. Pochowany został w Loulombo obok kościoła.

• O. Henryk DEJNEKA OMI

Ur.: 16.03.1950, Dołhobrody;

zm.: 17.05.2001;

I śluby: 08.09.1969;

śluby wieczyste: 08.09.1972;

święcenia kapłańskie: 22.06.1975;

przynależność: Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej (Misjonarze Oblaci); działalność misyjna: KAMERUN.

W sierpniu 1977 r. rozpoczął pracę w północnym Kamerunie, w misji Lam w archidiecezji Garoua. W latach 1978-85 pracował w misji Bibemi, a następnie w misji Madingrin (1985-1991) i Tchollire (1991-1998). W 1997 r. został przeniesiony do misji Karna w diecezji Ngaoundéré. Szczególnie zajmował się duszpasterstwem dzieci i młodzieży. W czwartek 17 maja 2001 roku około godziny 21.00, został zastrzelony przed domem misyjnym w Karna. Motywy zbrodni i sprawcy są nieznani.

• S. Czesława LOREK RSCJ

Ur.: 05.06.1938, Biczyce Górne;

zm.: 21.05.2003;

I śluby: 12.06.1963;

śluby wieczyste: 26.07.1969;

przynależność: Zgromadzenie Najświętszego Serca Jezusa (Sacré Coeur);

działalność misyjna: DEMOKRATYCZNA REPUBLIKA KONGA.

Siostra Czesława na misje wyjechała w 1984 roku do ówczesnego Zairu. Przez pierwsze dwa lata pracowała w Kinszasie-Gombe jako katechetka, zakrystianka, pełniła posługę przy chorych, odwiedzała więźniów. Następnie pełniła posługę misyjną w dalekim buszu, w miejscowości Kole, gdzie zajmowała się duszpasterstwem oraz formacją kobiet i dziewcząt, ucząc kroju, szycia i higieny. W 1992 roku wróciła do Kinszasy Gombe i pracowała w kościele pw. Najświętszego Serca Jezusa. Dbała o zakrystię, kościół, prowadziła chór, przygotowywała dzieci do I Komunii świętej. W 1995 roku, z powodu złośliwego nowotworu mózgu i częściowego paraliżu opuściła Afrykę, by podjąć leczenie w Polsce i Belgii. W tym czasie parafianie modlili się nieustannie o jej uzdrowienie i powrót. Wielka była radość i dziękczynienie składane Panu Bogu, gdy z początkiem 1997 roku powróciła do Kinszasy. Tam, w maju 2003 roku została śmiertelnie pobita przez młodego mieszkańca Kongo, którego zastała jak kradł pieniądze z kościelnej puszki. Na krótko odzyskała przytomność, zdołała rozpoznać napastnika i mu przebaczyć.

• O. Mirosław Józef KARCZEWSKI OFMConv

Ur.: 16.05.1965, Połczyn Zdrój;

zm.: 06.12.2010;

I śluby:  10.09.1987;

śluby wieczyste: 04.10.1991;

święcenia kapłańskie: 22.05.1993;

przynależność: Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych (Franciszkanie Konwentualni);

działalność misyjna: EKWADOR.

Na misje do Ekwadoru wyjechał w 1995 r.; do 1998 r. jako wikariusz parafii św. Antoniego w Santo Domingo de Los Colorados. Następnie, przez kolejne dwa lata był magistrem postulatu w domu braci w Tulcan-Carchi. Od 2000 do 2006 r. był proboszczem parafii św. Franciszka z Asyżu w Shushufindi – Coca a następnie, do 2010 r. pełnił posługę jako gwardian i proboszcz w Santo Domingo de Los Colorados. Zginął bestialsko zamordowany na terenie klasztoru.

• Ks. Marek Mariusz RYBIŃSKI SDB

Ur.: 11.05.1977, Szczecinek;

zm.: 18.02.2011;

I śluby: 22.08.1996; 

śluby wieczyste: 21.06.2003;

święcenia kapłańskie: 21.05.2005;

przynależność: Towarzystwo św. Franciszka Salezego (Salezjanie);

działalność misyjna: TUNEZJA.

W Tunezji pełnił posługę misyjną od 2007 roku. Wspólnota w której pracował prowadzi szkołę podstawową dla 800 uczniów. Kapłan zajmował się finansami misji. Dzięki kontaktom z Salezjańskim Ośrodkiem Misyjnym w Warszawie udało mu się sfinansować wiele projektów dla rozwoju szkoły. Arcybiskup Tunisu mianował go kapelanem polskiej społeczności w Tunezji. Misjonarz został brutalnie zamordowany w lutym 2011 r. Znaleziono go w magazynie szkoły prowadzonej przez misję w Manouba.

• Helena Kmieć

Ur.: 09.02.1991, Kraków;

zm.: 24.01.2017;

przynależność: Wolontariat Misyjny „Salvator”

działalność misyjna: ZAMBIA, BOLIWIA

Pierwszy raz na misje wyjechała do Zambi w 2013 roku, gdzie przez dwa miesiące pracowała z dziećmi ulicy w ośrodku Salvation Home w  Lusace. 8 stycznia 2017 rozpoczęła posługę misyjną na placówce sióstr służebniczek dębickich w Cochabambie w  Boliwii. 24 stycznia podczas napadu na ochronkę dla dzieci Helena została ugodzona nożem przez napastnika. Pomimo prób ratowania życia, zmarła. Śp. Helena posiadała wiele talentów i zainteresowań.